göynüm hep seni arıyor

geçen günlerde bi şarkı çalıyordu , farkettim ki yine yanlış söylüyorum. şarkı bi yerde değil kafamın içinde çalıyordu.

bilmeyenleriniz için , mütemadiyen kendisiyle konuşan birisiyim ben. hatta yakalanınca utanıyorum falan , komiklikler şakalar , neyse işte yine bir şarkı çalıyordu kafamdaki radyoda ; haluk levent'ten iki bahar önce okul bitince diyen , ben onu senelerce iki bahar önce bokun bitince bana varacaktın diye söyledim.

sonra mevsimler geçerken'in devamını hep şöyle söylerim ; mevsimler geçerken , o kız benii severken .

neredesin sen'in başı hep ; göynüm hep seni arıyor neredesin sen diye girer benim radyoda. sadece ben miyim böyle bilerek yanlış söylemekten , doğrusunu öğrenmeyi reddetmekten zevk alan ?